You never know what the next day might bring

Een ding wat ik hier al snel geleerd heb is dat je week noot verloopt zoals je denkt dat het gaat verlopen.Ook al heb je afspraken staan met mensen. Bijvoorbeeld met mijn project. Had vandaag afsgesproken om weer een aantal gebouwen te gaan bezichtigen, dus ik wacht op het telefoontje van Martha dat ze bij GIJ is, die komt maar niet. Dus om 11 uur ben ik zelf maar eens gaan bellen. Blijkt dus dat ze die ochtend had besloten het morgen maar allemaal tegelijk te gaan doen, great thanks for letting me know! Dus ga ik vandaag Tim opzoeken op zijn strandschool in Jamestown! Ook leuk!
Ondertussen zit ik trouwens nog steeds in dezelfde te kleine kamer met dezelfde 3 gillende kamergenootjes. Daar wordt ook elke dag over gezegd dat ik de volgende dag ga verhuizen naar de andere kamer, maar tot nu toe nog niks...
Gister had ik net als vandaag ook een onverwachte dag vrij, dus ben ik maar heen en weer over Oxford Street heen gaan lopen totdat ik er bij de hitte van neer viel. Tis ook wel vermoeiend hoor je kan geen stap zetten of je wordt al aangevallen door tasjes, posters, sieraden, zonnebrillen, taxi's, liefdesverklaringen... noem maar op. Dus zeg je maar de hele tijd vriendelijk: no thank you en loop je door. Met die liefdesverklaringen is trouwens wel grappig. Heb je eindelijk na 10 minuten geblabla en huwelijksaanzoeken die man netjes en vriendelijk afgewezen, bedenk je je dat je dezelfde weg terug moet, nou dan maar hopen dat ie je niet herkent whahaha Ohja vergeten dat ik hier Obruni ben en nogal opval :s.

Er huppelt hier bij het hostel elke dag een heel schattig 4-jarig meisje rond. Dus vroeg ik laatst aan George bij wie zij hoorde. Begon die te vertellen: Well when I got back from London (hij heeft tig jaar in london gewoont) I've been a little naughty. Whaha okeee.. dus ze is van jou. Je moet begrijpen dat George al eind zestig is. Maar ze heet Jolynn en is heel lief.

De lecturers zijn hier trouwens nog steeds aan het staken. Dit duurt nu al sinds vorige week maandag. Lekker si dat, betaal je zoveel geld om te studeren (in Ghana is het al heel wat dat je uberhaupt gaat studeren) en heb je gewoon weken geen les omdat de leraren aan het staken zijn. Toch valt wel op dat de meeste hier gewoon naar school gaan en in de bibliotheek of in het klaslokaal gaan zelfstuderen.

Met mij gaat het al wel weer wat beter. Ik was vrijdag ziek geworden, waarvan weet ik nog steeds niet, want ik had geen Ghanees gegeten die dag. Het gaat nu weer wat beter, maar heb nog wel last van kramp. Beetje jammer.

Afgelopen zaterdag had ik met Holly, Marije en Roy afgesproken. We zijn even naar Accra Mall gegaan. Hadden gehoord dat het best groot was en luxe en dat ze er bekende winkels hadden enz. Nou niet dus. Het is ongeveer even groot als de Palace Promenade in Scheveningen. En ook niet veel bijzondere winkels...geen eigenlijk. Maar goed we hebben het gezien, check. Later hadden we contact met een aantal andere van de klas, die gingen naar de Irish Pub in Osu (das trouwens mijn wijk) dus gingen wij daarheen. Nou eerst een poging met de trotro gewaagd, had ik daar al over verteld? Trotros zijn busjes die bijna uit elkaar vallen, zoals alles hier eigenlijk, waar ze zoveel mogelijk mensen tegelijk in proppen (20-25 personen) en als niet Ghanees is het bijna onmogelijk om erachter te komen waar die heen gaat. maar ze zijn heel goedkoop dus is t proberen waard. Dus wij stappen in n trotro die circle schreeuwt (klonk meer als cicacicacicacica)